თბილისური სიმულაკრი – დაკარგული იდენტობის ძიებაში
აღმოვაჩინე, რომ ამ სფეროში არის უამრავი ადამიანი, რომელთაც შეუძლიათ ერთი და იმავე კინოს მთელი ცხოვრების მანძილზე უყურონ, არავიზე ნაკლებად არ აწუხებთ მომხდარი, მაგრამ მაინც მშვიდად უყურებენ. არის ამაში რაღაც მაზოხისტური. სულ ცოტაც და ტარანტინოს ბასტარდებივით მოგვიწევს კინოთეატრის გადაწვა. ცეცხლი იქით იყოს, ღმერთებთან. ჩვენ საქმეს მივხედოთ. მოდი, თბილისური კლუბებიდან დავიწყოთ. ოღონდ სანამ დავიწყებთ, მანამდე მინდა ვთქვა, […]